Είναι μια ώρα δύσκολη......

...του χωρισμού η ώρα!
Και ακόμη περισσότερο δύσκολη εάν υπάρχουν παιδιά.
Από που να αρχίσει και πού να τελειώσει κάποιος όταν θέλει να προσεγγίσει ένα τέτοιο θέμα?
Ποιες είναι εκείνες οι συνιστώσες που θα δείξουν τον δρόμο της εξόδου από έναν γάμο σε κάποιον που παραμένει ακίνητος στην μέση μιας διασταύρωσης?
Υπάρχει στα αλήθεια ένα "ερωτηματολόγιο" στο οποίο η τελική βαθμολογία θα καθορίσει και την μετέπειτα στάση μας?
Πότε μπορεί κάποιος να είναι σίγουρος ότι πράττει το σωστότερο για τον ίδιο και για τα παιδιά του?

Φτάνει άραγε μια μονολεκτική απάντηση σε ένα κλασικό ερώτημα τον-την αγαπάς? για να προχωρήσεις στο τέλος ή στην συνέχιση ενός γάμου?
Και άντε να βιώνεις μια κάκιστη "ποιότητα" ζωής , με ένα σύντροφο που σε κάνει κάθε λίγο και λιγάκι να μετανιώνεις την ώρα που γεννήθηκες , με τα παιδιά σου να υποφέρουν από μια καθημερινή ένταση! Εκεί τα πράγματα ενδεχομένως είναι πιο ξεκάθαρα. Όταν όμως τίποτα απ αυτά δεν συμβαίνει και όλα είναι υπό " πλήρη" έλεγχο με την ζωή σου αρκετά τακτοποιημένη και οργανωμένη, εκεί τι κάνεις? Τα δίνεις όλα ένα δρόμο, μόνο και μόνο γιατί ο σύντροφός σου δεν σου "λέει" τίποτα πλέον ή πολύ λιγότερα απ’ ότι στο παρελθόν?
Με τα ερωτήματα να έρχονται βροχή μέσα στο μυαλό ενός ανθρώπου που ήδη τελεί υπό πλήρη σύγχυση, κάτω από μια συναισθηματική φόρτιση, οι πιθανότητες σωστής επιλογής είναι δραματικά μικρές! Και εκεί η ανάγκη της ψύχραιμης και νηφάλιας άποψης ενός τρίτου είναι μεγάλη!
Θέλω να βοηθήσω , πίστεψε με, θέλω! Το κακό όμως είναι ότι η «γνώση» μου ( παιδί χωρισμένων γονιών από τα τρία μου, χωρισμένος με παιδί από τα εικοσιτέσσερα μου) μου κλείνει το στόμα.
Πώς να προτείνω το ένα ή το άλλο την στιγμή που γνωρίζω το κόστος που θα χρειαστεί να πληρώσεις?
Σκέψεις μόνο μπορώ να κάνω φωναχτά μήπως και βρεις κάτι που θα σου κάνει κλικ..