Για τη διπλωματία του 1821.
Μιας και μιλάμε για Ιστορία μην παραβλέπουμε και την διπλωματία.
Και ...."Τέτοια είναι τα φερσίματα της διπλωματίας, αλλά αυτή είναι η πραγματικότητα στη ζωή των Κοινωνιών, στις σχέσεις των κρατών. Και είναι αναγκαίο τμήμα της παιδείας του ανθρώπου να μελετά και τη διπλωματία (διπροσωπία) του χθες, για να κατανοεί ευκολότερα τα συμβαίνοντα γύρω του σήμερα, γιατί αυτά τον αφορούν άμεσα..."
Η συνέχεια στον σύνδεσμο.
Πηγή ( έχει και άλλα πολύ ενδιαφέροντα για τον μελετητή αλλά και τον αναγνώστη του χθες)
Για κατεβασμα με rapishare:
Πατωντας τo παραπανω link μας βγαζει στη σελιδα του rapidshare. Εκει παταμε τη λεξη free κατω δεξια στη σελιδα.(Αμεσως μας βγαζει σε αλλη σελιδα οπου καπου στη μεση της καποιος μετρητης μετραει δευτερολεπτα συνηθως.Περιμενουμε.Μολις τελειωσει το μετρημα τοτε αλλαζει η σελιδα και) καπου στη μεση της
γραφει"No premium-user. Please enter"Εδω εχει ενα κουτακι με τρια συνηθως πολυχρωμα
γραμματα ή αριθμους που πρεπει να τα αντιγραψουμε οπως ειναι(εννοω κεφαλαια ή μικρα και με την ιδια σειρα)στο διπλανο κενο τετραγωνακι μετα τη λεξη "here".Αφου το αντιγραψουμε παταμε το "download from..." και μετα τα γνωστα..αποθηκευση στο δισκο κλπ :-)
8 comments:
Από σοφό καπετάνιο δεν θα ήθελα να διαβάζω ότι διπλωματία ίσον διπροσωπία. Μακάρι να είχαμε μόνιμα διπροσωπίες και να μην είχαμε ποτέ πολέμους... Αυτό ως προς την ουσία και τη σωστή διπλωματία, γιατί ενίοτε έχουμε βρώμικη διπλωματία. Κατέβασα το κείμενο να το διαβάσω. Thanks
coolplatanos Θα κατάλαβες, διαβάζοντας το άρθρο, ότι η διατύπωση περί "διπροσωπίας" δεν είναι δική μου.
Παρ όλα αυτά η ερμηνεία της διπλωματίας κάτω από το πρίσμα της παρακάτω παραδοχής :.... "Όπως προκύπτει από τη μελέτη της Ιστορίας της Διπλωματίας, αρετές για το διπλωμάτη θεωρούνται κατ’ ανάγκην : η κρυψίνοια, η εχεμύθεια, η αταραξία, η ρεαλιστική (πραγματιστική) αντίληψη, διπλοπροσωπία και κάποτε ο κυνισμός."...θα με βρει σύμφωνο. Οι λόγοι προφανείς. Δεν υπάρχει "βρώμικη" ή "καθαρή¨" και πόσο μάλλον "σωστή" διπλωματία. Τα αποτελέσματα της είναι αυτά που την χαρακτηρίζουν και όχι μια ηθικοπλαστική προσέγγιση. Εάν πχ επιτευχθεί η αποφυγή ενός πολέμου μέσω της διπλωματικής οδού ( μόνο μέσα απ αυτήν αποφεύγεται) είναι σωστή και επικροτούμενη.
Ενδιαφέρουσα η παραπομπή, αλλά η οπτική του Βώρου, δεν μοιάζει και πολύ επιστημονική. Τουλάχιστον δεν φαίνεται να είναι απαλλαγμένη από ιδεολογικές αγκυλώσεις...
Καλησπέρα "Μάρκο" :)
Δεν θα διαφωνήσω μαζί σου στις «ιδεολογικές αγκυλώσεις» Να ξεκαθαρίσουμε όμως κάτι. Η ( θεωρητική )"επιστήμη" της ιστορίας δεν είναι μαθηματικές πράξεις ( θετική επιστήμη ) και υπόκεινται στην προσωπική κρίση και άποψη του ιστορικού που την παραθέτει. Βεβαίως υπάρχουν τα γεγονότα, αλλά η οπτική γωνία (υποκειμενική) του συγγραφέα είναι αυτή που δίνει το στίγμα το ειδικό βάρος και τον ρόλο που έπαιξαν στην εξέλιξη της Ιστορίας.
Το "επιστημονικό" λοιπόν ή όχι κείμενο έχει να κάνει με τις παραπομπές του συγγραφέα σε βιβλιογραφία τέτοια που να υποστηρίζει του λόγου του το αληθές. Προσοχή όχι απαραίτητα να αποδεικνύει, με την έννοια ότι κάτι που για μένα είναι απόδειξη για σένα μπορεί να μην είναι. Πχ τα γεγονότα του Πολυτεχνείου για μένα μπορεί να έπαιξαν ελάχιστο ρόλο στην πτώση της χούντας, η οποία μπορεί να ήταν προ των πυλών, και απλά να επισπεύσθηκε με τις αναταραχές, για σένα όμως να ήταν το κυρίαρχο στην εξέλιξη της ιστορίας.
Υπό αυτήν λοιπόν την έννοια ( επιστημονική κατάρτιση, παραπομπές, «αποδείξεις», γεγονότα ) δεν βρίσκω γιατί δεν είναι και τόσο επιστημονικό το άρθρο του. Θα παραδεχτώ την κάπως "μονότονη" επιμονή του Βώρου στην βιβλιογραφία του Δ Φωτιάδη αλλά αυτός δεν είναι λόγος να μην χαρακτηρίσω το άρθρο του πλήρες και επιστημονικό.
Βεβαίως και ο αναγνώστης οφείλει να επιβεβαιώσει τα γραφώμενα αλλά και να αποδικοποιήση το πνεύμα του συγγραφέα, αλλά αυτό πρέπει να το κάνει σε όλα ανεξαιρέτως τα κείμενα που διαβάζει. Αυτά γενικά.
Τώρα επί του θέματος εάν γίνεις λίγο πιο σαφής μπορούμε να το συζητήσουμε.
Ευκαιρία να μάθω και εγώ κάποια πράγματα μιας και δεν είμαι Ιστορικός αλλά …θαλασσινός:))
Ούτε κι εγώ είμαι ιστορικός.
Ένας απλός οικονομολόγος είμαι ...
Εκείνο που, κατά την γνώμη μου, γεννάει αμφιβολίες για το επιστημονικά βάσιμο της εργασίας του Βώρου, είναι ακριβώς η εμμονή του σε ένα συγγραφέα σε μια πηγή.
Υπάρχουν και άλλες πηγές από όπου θα μπορούσε να αντλήσει πληροφορίες
Επίσης, η ανάλυση των ιστορικών γεγονότων, ευτυχώς ή δυστυχώς, εκ των πραγμάτων δεν μπορεί να είναι απαλλαγμένη από το ιδεολογικό πλαίσιο που κινείται ο ιστορικός και δεν είναι λίγες οι φορές, και εδώ είναι μια από αυτές τις περιπτώσεις, που τα ιστορικά γεγονότα χρησιμοποιούνται για να αχθούν προαποφασισμένα συμπεράσματα.
Και αν αυτό το κάνω εγώ, ο μη ειδικός, ε δεν έγινε και τίποτα. Αν όμως το κάνει αυτό ο επιστήμονας ιστορικός τότε πολύ απλά τον μελετάς, αλλά στέκεσαι κουμπωμένος στα συμπεράσματά του..
Καλησπέρα
Τα αποτελέσματα της είναι αυτά που την χαρακτηρίζουν και όχι μια ηθικοπλαστική προσέγγιση. Εάν πχ επιτευχθεί η αποφυγή ενός πολέμου μέσω της διπλωματικής οδού ( μόνο μέσα απ αυτήν αποφεύγεται) είναι σωστή και επικροτούμενη.
Συμφωνούμε, αυτό εννοούσα με την "σωστή" διπλωματία, με την βρώμικη εννοούσα εκεί όπου όλα τα στοιχεία που τη χαρακτηρίζουν χρησιμοποιούνται όχι για αποφυγή, αλλά για πρόκληση πολέμου.
Γιατί υπάρχει και αυτή η διπλωματία...
Η διπλωματία είναι μόνη μία πηγή της Ιστορίας. Δυστυχώς δεν είναι δυνατόν όμως να την προσεγγίζουμε πάντα με νηφαλιότητα, επειδή ακριβώς σπάνια όσοι την εξετάζουν μένουν μακριά από ιδεολογικούς παροξυσμούς. Συχνά μάλιστα βλέπουμε "ειδικούς" -μαϊντανούς- να την πλησιάζουν με τη σημερινή σκέψη, χωρίς καν να κάνουν τον κόπο να πλησιάσουν τη σκέψη της εποχής και παράλληλα χωρίς να μπορούν να δουν πέρα από αυτό που θέλουν να εκμαιεύσουν ως συμπέρασμα. Δυστυχώς, αυτοί είναι που διαμορφώνουν μία τέτοια προπαγάνδα.
Post a Comment