Κυνήγι, άθλος ή δολοφονία?
Για να μην λέω τα ίδια
μιας και η άποψη μου είναι οτι το κυνήγι είναι δικαίωμα .
Με περιορισμούς ίσως που να εξασφαλίζουν την ύπαρξη πανίδας στον τόπο μας αλλά δικαίωμα.
Γι αυτό το δικαίωμα λοιπόν γίνεται λόγος απο μέρους μου χωρίς να μπαίνω στην διαδικασία να μεταφράσω το συναίσθημα που δημιουργείται στον καθέναν απ αυτήν την δραστηριότητα.
Και κάποια βιντεάκια (1) και (2) , που δείχνουν την πραγματικότητα στα σφαγεία μιας και ειπώθηκε ελαφριά την καρδία ότι αποτελεί προτίμηση έναντι του κυνηγιού!
( το τρίτο είναι αυτό που εμφανίζεται)
17 comments:
Το γεγονός οτι υπάρχουν άθλιες συνθήκες στα σφαγεία δεν δικαιολογεί το κυνήγι. Και απο πότε είναι δικαίωμα να αφαιρείς μια ζωή ανυπεράσπιστη για να κάνεις το χόμπυ σου??? Δικαίωμα σου θα ήταν αν είχες μια φωτογραφική μηχανή και τα φωτογράφιζες με εναν τηλεφακό και κάποιος σε εμπόδιζε.
Α καπετάνιε μου , εδώ μας τα χαλάς.
Δεν μπορώ να πω πως μου είναι άγνωστο είδος οι κυνηγοί.
Ο πατέρας και οι θείοι μου όλοι κυνηγοί ήταν .
Αλλά με μαγκιά.
Και κυνηγούσαν απ ό,τι συνηδειτοποιώ τώρα ,γιά τον επιούσιο.
Κυνηγοί με το δίκανο,να αλωνίζουν τον κάμπο και καμμιά φορά και το βουνό.
Ενίοτε με τη γαίτα και γιά πάπιες.
Αλλά ποτέ με σφυρίχτρες και μαλακίες.
Και τα τρυγόνια ποτέ τον ιούνιο.
Πάντα το σεπτέμβρη που ήταν χορτασμένα και δυνατά.Και στο φτερό
Ο πατέρας μου σταμάτησε το κυνήγι από αηδία.Ήταν άνισο πιά.
Ο αδερφός μου λίγο αργότερα.
Αν αυτή η παρατεταγμένη -δεξιά και αριστερά στους δρόμους- ένστολη γελοιότητα έχει να κάνει με το κυνήγι,πέστο μου και μένα.
δ
υ.γ
άντε γιατί θα σου γράψω ποίμα.
Vossinakis Andreas , επισκέψου το μπλογκ που αναπτύσσεται η συζήτηση με αφορμή ένα ωραίο κείμενο του δείμου και τα ξαναλέμε :)
Καλώς ήρθες :))
"Ο κακός"
Καλέ Δήμητρα μας , εδώ εγώ είμαι για να τα χαλάω και κάπου κάπου.
Η δεξιά πάντα παρατεταγμένη είναι η άτιμη και ως εκ τούτου θα αναφωνήσω κι εγώ με την σειρά μου ΑΊΣΧΟΣ'
( και για τους χλιμίτζουρες που παρελαύνουν αρματωμένοι έως το κόκαλο την ίδια άποψη έχω)
Για την αριστερά όμως βρε δήμητρα μας έχεις άδικο.
Αυτοί ξέρουν
Από πάντα
Πότε να αρχίσουν και πότε να σταματήσουν
Χωρίς στιχάκι θα παρεξηγηθώ :((
Άντε καλά
με το ντουφέκι του στον ώμο
ο καπετάνιος περπατεί
μήπως και βρεί καμμιά μπεκάτσα
που τρώγεται και σε σαλμί.
εμπρος παιδιά παιδιά παιδιά
για τη μπεκάατσα
την πέρδικα
τον αετόοοοοοοοο
Την τηγανιάαα και
το μπαγάασα
εκείνο το μικρό λαγό.
Απ το πρωί ξεπαγιασμένος
απάνω κάτω περπατείιιι
μέχρι που βλέπει το
ντουμάνι ,
απ το τσαρδι
που ειναι πιο κειιι
Εμπρός παιδιά παιδιά παιδιά
για το κυνήηηηηηγι
το τσίπουρο και το ρακιιιιιιιι
για τη μαγκιά μας πούχει φύγει
και που να βρίσκεται αυτή.
Τραγουδιέται απο αριστερό ντουφεκιστή στο σκοπό του ελλάς
δήμητρα
Εγώ πατέρα ξέρεις..δεν μπορώ ..δεν αντέχω..
Συγχώρεσε με αλλά εγώ ήρθα να σου πω απλά πως..ε..έκανα πάλι ζαβολιά..και να..θα φανεί τώρα πως είμαι η κόρη του κακού..
Θα περάσω και από τον Δείμο γιατί μου φαίνεται έχασα επεισόδια
λοιπόν παρόλο που διαφονώ κάθετα μαζί σου στο θέμα κυνήγι, βρήκα το blog σου πολύ ενδαφέρον και σε λινκάρω πάραυτα.
Να είμαστε καλά να διαφωνούμε...
"διαφωνώ"
Μανδαμ Di , υπέροχο το ποιηματάκι σας όπως πάντα :)
Ειδικά το
" για τη μαγκιά μας πούχει φύγει
και που να βρίσκεται αυτή."
Ψάααξε
Ψάάάξε
δεν θα την βρεις!:))
Αχ τι έκανες πάλι!!
Ήρθα και σε διάβασα :)
Με γειές και καλό βόλι ντίβα μου :))
Στον δείμο χαμός!!
Μεταξύ εμένα και του δείμου ως συνήθως :))
Ανέστη ,γεια σου κι από εδώ :))
Για διαφωνίες βρήκες τον κατάλληλο άνθρωπο ..... εαν αντέχεις :))
"Ο κακός"
( σε ευχαριστώ για το λινκ )
To κυνήγι για τροφή το αντιλαμβάνομαι.. το κυνήγι από χορτάτους για τη χαρά του φώνου δε το καταλαβαίνω καθόλου.. τι είδους άνθρωπος χαίρεται με την αγωνία το ξεψύχισμα το αίμα ενός θηράματος;
Αν και προτιμώ τα ζυμαρικά και τα όσπρια τρώω κρέας.. αλλά αν έπρεπε να κάνω εγώ τη βρόμικη δουλειά μάλον θα το απέφευγα.. σαν παιδί της πόλης μη εξοικιωμένο με το θέμα..
Την καληνύχτα μου:):)
Καπετάνιε
Ο γέρος μου ήταν δάσκαλος . Κυνηγούσε αγριόπαπιες, τρυγόνια, μπεκάτσες και λαγους για να μας ταίσει.
Δέν είχαμε αγριογούρουνα εκει.
Πολλές φορές μας έπαιρνε μαζί του.
Για να του βρίσκουμε τα πουλιά.
Ο αδερφός μου ήταν πιό καλός σ αυτό.
Εγώ την άραζα μέσα στα χορτάρια ,και χαζολόγαγα με τον ουρανό.
Mου είχε αγοράσει και ένα φλομπεράκι,
αλλά εγώ βάραγα τα λεμόνια του διπλανού .
Θα σου πω λοιπον πως έβλεπε το κυνήγι.
Μιά φορά λοιπόν ,σε ένα χωριό παραθαλάσσιο που ήταν δάσκαλος σε μονοθέσιο-εξατάξιο ,
μας είχε παει στην ακροθαλασσιά για πατριδογνωσία.
Και είδαμε απο μακρυά ,
ένα μαυρο σύννεφο που ερχόταν φτεροκοπώντας με μια φοβερή αγωνία,
μία απο δώ ,μιά από κει ,
προς τη στεριά.
Όταν πλησίασε αρκετά είδαμε μιά τεράστια μπάλα απο φτερά.
Άλλα έφτασαν και επεφταν στην αμμο, άλλα έπεφταν αδύναμα στο νερό, άλλα έπεφταν απάνω μας.Στα μουγκά.
Δεν είχαν δύναμι ούτε να κράξουν.
Εμεις δεν καταλάβαμε τι γινόταν
Εκείνος όμως που το κατάλαβε,
έπεσε μέσα στη θάλασσα φωνάζοντας ,τους μεγαλύτερους,
Βγάλτε τα εξω, φέρτε νερό να πιουν
Και θυμάμαι παίρναμε αγκαλιές τα τρυγόνια -γιατί τρυγόνια ήταν -και τα πετάγαμε στη στεριά ,
λιπόσαρκα και κουρασμένα.
Σχεδόν ψόφια απ το ταξίδι.
Που τα μάζευαν τα μικρότερα της δευτέρας ,που είχαν βγάλει τις μπλούζες τους να τα στεγνώσουν για να ξαναπετάξουν.
Ήταν κι αυτός κυνηγός.
Κάποια απ αυτά φαντάζομαι πως τα φάγαμε ψητά με ρίγανη και πατάτες τον χειμώνα που ήρθε.
υ.γ
Κι αυτό το δικαιούσαι .
Γιατί στο χρωστάω γιά την προηγούμενη κουβέντα.
Γιατί ήτανε όντως τσίφτης ο δάσκαλος.
Δήμητρα.
Εγω παλι σε πληρη συγχιση ειμαι....
Γιατι μας τρεχουνε τα σαλια οταν σκεφτομαστε για γευμα κοτα ψητη στα καρβουνα, χοιρινα παϊδακια,μοσχαρισιο λαιμο,ορτυκια και σπουργιτια, μπουτακια απο βατραχια,σπληνες και συκωτια αρνισια,στομαχια και ποδαρακια απο γουρουνοπουλα.....
κι απ' την αλλη πυροβολουμε αυτους που τα σκοτωνουν για να τα φαμε εμεις;;..
..και μη μου πειτε πως υπαρχει διαφορα σ΄αυτον που φοραει την αρματωσια και παιρνει το οπλο και τρεχει στα βουνα να σκοτωσει ενα λαγο για να τον φαει ή να τον πουλησει και σ΄αυτον που ειναι στο σφαγειο και περνανε τα κοτοπουλα κρεμασμενα αναποδα σε σειρα μπροστα του και κοβει εναν εναν το λαιμο τους;;..
Μηπως οι ευαισθησιες μας λειτουργουν κατω απο προϋποθεσεις;Αναρωτιεμαι..
Να ψησω κοτοπουλο στα καρβουνα και να το φαω θα το κανω χωρις καμμια ενοχη αλλα και με λαχταρα θα περιμενω να γινει να το φαω. Αμα με βαλεις ομως να το θανατωσω εγω ..θα προτιμησω να φαω λαχανα!
Αναρωτιέμαι αν αυτοί που δουλεύουν στο σφαγείο έχουν μετά οποιαδήποτε διάθεση να φάνε κρέας. Διότι πράγματι ξεχνάμε όταν μας τρέχουνε τα σάλια, όπως λέει το αερικό, όλη τη διαδικασία. Κι εγώ αν μου έλεγε κάποιος να σφάξω ζούδι να το φάμε θα ήταν νομίζω αδύνατο. Η μόνη περίπτωση ίσως να μην υπήρχε τίποτα άλλο επί της γης. Θυμάμαι το κλάμα που είχε ρίξει η μάννα μου όταν έσφαξε για πρώτη φορά κότα. Δεν ξέρω αν μετά από αυτό το βίντεο καπετάνιε θα γίνω χορτοφάγος. Πάντως μου γυρίσανε τα άντερα. Κατά τύχη και επειδή δεν μου αρέσει ιδιαίτερα το κρέας να το μαγειρεύω στο σπίτι το τρώω σπάνια. Ωστόσο δεν συμφωνώ και με το κυνήγι στη σημερινή εποχή. Δεν έχει νόημα νομίζω με τόσα πλήγματα που έχουν δεχθεί τα διάφορα είδη. Σίγουρα σε άλλες εποχές ήταν αν όχι γενναιότητα, τουλάχιστον επίγνωση ότι μπορεί κάποια στιγμή να είσαι στη θέση του ζώου και υπήρχε σεβασμός σε αυτό που κυνηγούσαν.
Μα φυσικά, ό,τι δεν είναι ασύδωτο και παραμένει μέσα στο μέτρο, είναι δικαίωμα ;)
Καμηλιέρη , αυτό το δικαίωμα προσεγγίζω και με το επόμενο ποστ
Κωνσταντίνα, αερικό μου, Δήμητρα και koulpa ελπίζω να έδωσα κάποιες απαντήσεις στο επόμενο ποστ .
Τα λέμε εκεί :))
Post a Comment