30 January 2008

"Θρηνώ και οδύρομαι όταν νοήσω τον θάνατο"


Κηδεύεται αύριο ο Χριστόδουλος Παρασκευαίδης ο οποίος και διατέλεσε θρησκευτικός ηγέτης της Ελληνικής Ορθόδοξης Εκκλησιάς από το 1998 έως σήμερα.
Μια εκλογή που σημαδεύτηκε από ένα πολεμικό κλίμα που τροφοδότησε έναν πόλεμο λάσπης στους κόλπους της Ελλαδικής εκκλησιάς οι συνέπειες του οποίου παραμένουν ζητούμενο ακόμη και σήμερα.
Ένας ηγέτης που έβγαλε προς τα έξω ( προς όλες τις κατευθύνσεις και με όλους τους τρόπους) την θέληση της Χριστιανικής κοινότητας να παίξει σοβαρό ρόλο στα πολιτικοκοινωνικά δρώμενα του Ελληνικού Κράτους.
Ο λόγος του ήταν απλός , κατανοητός απ όλους, υπερβολικά λαϊκίστικος και προκλητικός πολλές φορές . Παρ όλα αυτά τα "άστρο" του στα ΜΜΕ γρήγορα έσβησε και από κάποια στιγμή και μετά περιορίστηκε στα του οίκου του.
Δεν θα μπω στην διαδικασία να κρίνω το έργο του σαν ηγέτη της Εκκλησιάς αυτής κάθε αυτής γιατί δεν με αφορά .
Αυτό που θέλω να τονίσω εγώ είναι ότι με την στάση του και την συμπεριφορά του, από την στιγμή που του έγινε γνωστή η σοβαρή ασθένεια του, υποβίβασε τον ρόλο της Θρησκείας αλλά και του ίδιου ως εκπροσώπου της σε απλό θεατή στην διαδικασία του θανάτου , διαδικασία που πάνω της βασίστηκαν και βασίζονται όλες ανεξαιρέτως οι θρησκευτικές οργανώσεις.
Μόνο θλίψη προκαλεί στον απλό άνθρωπο η απεγνωσμένη προσπάθεια ενός θρησκευτικού ηγέτη να παραμείνει στην ζωή "πάση θυσία", παραβιάζοντας κάθε έννομη διαδικασία ( για τις μεταμοσχεύσεις κλπ ) την ώρα που καλεί ολόκληρο τον κόσμο να κάνει πέρα τα εγκόσμια υλικά αγαθά στο όνομα ενός παραδείσου σε μιαν άλλη , άυλη ζωή.
Την ώρα που ο φοβισμένος άνθρωπος αναζητά απεγνωσμένα το νόημα του μαρτυρίου στον δρόμο προς τον θάνατο ( δεκάδες χιλιάδες συνάνθρωποι μας βρίσκονται εν πλήρη συνειδήση ένα βήμα πριν το τέλος τους ) και έχει εναποθέσει τις ελπίδες του στην θρησκεία , βλέπει μπροστά του την εικόνα ενός ηγέτη της - του πρώτου την τάξη ηγέτη της- να καταρρέει ψυχολογικά υπό το βάρος του δικού του ΚΑΙ ΜΟΝΟ Γολγοθά ευχαριστώντας τον κόσμο για την αγάπη προς το πρόσωπο του!
Και η αγάπη προς αυτόν τον κόσμο που βρίσκεται?
Πού θα βρεθεί τελικά ένα χέρι που θα οδηγήσει σε μονοπάτια ασφαλή το μυαλό και την ψυχή του ταλαιπωρημένου και ανίκανου να αντέξει τον φόβο του θανάτου, απλού πιστού ?

Κηδεύεται ένας άνθρωπος και αυτό μας θλίβει όλους.
Η αξία της ζωής επαληθεύεται με την έκταση αυτής της θλίψης
Η έκταση όμως της θλίψης ενός Ηγέτη μπροστά στον χαμό ΤΟΥ επαληθεύει ή συνθλίβει του λόγου του το αληθές .

ΥΓ. Οι προσπάθειες των ΜΜΕ και των παρατρεχάμενων της Ελληνικής εκκλησίας να διορθώσουν το προφίλ του πρώην προκαθήμενου με την δήθεν μεγαλειώδη στάση του μπροστά στον θάνατο του μέσα από δηλώσεις κι επικήδειους είναι παιδαριώδεις.
Δυστυχώς γι’ αυτούς μια εικόνα είναι χίλιες λέξεις .
Εικόνες τις οποίες οι ίδιοι έδειξαν όλο αυτό το διάστημα της άνισης μάχης του ανθρώπου αυτού με τον θάνατο.

10 comments:

demetrat said...

Εμένα αυτό που με ενόχλησε, δεν είναι η προσπάθειά του να κρατηθεί για λίγο ακόμα στη ζωή με καινούριο σηκώτι. Eίναι που δεν τον ενδιέφερε ούτε αυτόν ούτε το γιατρό του ,τον διάσημο κύριο Τζάκη, πως θα δίνανε ένα γερό μόσχευμα σε έναν ετοιμοθάνατο, στερώντας το απο έναν άλλο άνθρωπο που θα έπιανε και τόπο.
Ανερυθρίαστα , αναίσχυντα και ειρωνικά.
δ

αθεόφοβος said...

....η απεγνωσμένη προσπάθεια ενός θρησκευτικού ηγέτη να παραμείνει στην ζωή "πάση θυσία"....

Αυτό είναι η ανθρώπινο και ιδίως ο Χριστόδουλος ήταν κατ΄εξοχήν ζωϊκό άτομο,δεν τον διέκρινε καμία πνευματικότητα.

δ η μ ο λ ό γ ο ς said...

Η προσέγγισή σου με βρίσκει απόλυτα σύμφωνο, σε κάθε πτυχή της.
Πιστεύω οτι ο Χριστόδουλος απέτυχε να αντιληφθεί την ουσία του ανθρώπου και τη μοίρα του και ως εκ τούτου μόνο ως παράδειγμα δε μπορεί να εκληφθεί...

Kapetanios said...

Μανδαμ D , ευτυχώς που ακόμη και αυτός ο Τζάκης είπε όχι την τελευταία στιγμή ( και έτσι το μόσχευμα πήρε τον δρόμο του)

Kapetanios said...

αθεόφοβε ,
πως άνθρωποι , που έχουν αντιληφθεί την μόνη -ανθρώπινη και εγκόσμια -διάσταση της ύπαρξης τους επαίρονται για το αντίθετο?
Και τι τραγικό εάν το αντιληφθούν λίγο μόνο χρόνο πριν το τέλος τους!

Kapetanios said...

Γεια σου δημολόγε
(διαβάζω εδώ και λίγο καιρό το μπλογκ σου και μπορώ να πω ότι μου αρέσει ο τρόπος της σάτιρας σου)
Σαν παράδειγμα ανθρώπου πετυχημένου (στον χώρο του), πρέπει να εκληφθεί
Σίγουρα προσπάθησε να αντιληφθεί το νόημα της ύπαρξης του ( και αυτό πρέπει να του αναγνωριστεί) αλλά -κατά πως φάνηκε στο τέλος- δεν μπόρεσε.
Δύσκολη για όλους μας η κατανόηση του θανάτου -άρα και της ζωής- πόσο μάλλον η αποδοχή του.
Ας είμαστε επιεικείς με τον άνθρωπο
Με τον Ηγέτη ( σαν θεσμός) και μάλιστα θρησκευτικού Δόγματος όχι

ΠανωςΚ said...

Η απορία μου εμένα είναι: σεβασμός προς τον άνθρωπο που υποφέρει, ναι. Σεβασμός προς αυτόν τη στιγμή του θανάτου του, ναι. Μόνο που δεν καταλαβαίνω ως τι έτυχε προνομιακής μεταχείρισης και θεραπείας: ως άνθρωπος ή θρησκευτικός ηγέτης;

Kapetanios said...

Ως άνθρωπος που έγινε θρησκευτικός- ή άλλος- Ηγέτης, Πάνωκάτε μας :)( και καλό μήνα)
Και οι προνομιακές θεραπείες απευθύνονται σ αυτούς.
Μια πραγματικότητα που δεν είχε να κάνει με τον Χριστόδουλο συγκεκριμένα.
Η δική μου η ένσταση δεν έχει να κάνει με την άδικη κοινωνία και το άτιμο ντουνιά , αλλά με την πνευματικότητα και την αποδοχή του χριστιανικού δόγματος απ τον κύριο(ηγέτης γάρ) εκφραστή του.
Και στον τομέα αυτό φάνηκε κατώτερος των περιστάσεων.
Υπερβολικά κατώτερος θα έλεγα!

Timoros said...

Γενικότερα, αυτή είναι η

ΕΚΚΛΗΣΙΑ

Anonymous said...

ΔΗΛΩΣΕΙΣ ΡΟΓΚ
ΠΩΣ Η ΕΛΛΑΔΑ ΠΗΡΕ ΜΕΤΑΛΛΙΟ ΣΤΟ ΝΤΟΠΙΝΓΚ

Άκου τι επήγε κι είπε ο παλιάθρωπος ο Ρογκ!
Πως η Ελλάδα μπορεί να ‘βγε τελευταία στο πινγκ-πονγκ
και να μην έχει διαπρέψει εις των μεταλλίων το shoping
μα εβγήκε πρώτη πρώτη και καλλίτερη στο doping!

Τι αισχρός! Επειδή μέσα στης προπόνησης τη δίνη
λάθος ένα μες στα τόσα τα σωστά μας είχε γίνει
και οι αθλητές μας πήραν αντί δύο χαπακίων
τα κουτιά μ’ όλα τα χάπια (και μετά των καπακίων),

πρέπει αυτός με ειρωνεία στην Ελλάδα να μιλάει;
κι όχι μέσα του μονάχα μα κι απόξω να γελάει;
Και θα πρέπει η υφήλιος όλη κι επισήμως να γνωρίσει
πως η χώρα η αθλιοτέρα ειν’ η Ελλάδα μες στη Δύση;

Και ορθώς η Ελλάς εθίγη. Κι οι υπεύθυνοι της χώρας-
όποιοι ήσαν τέλος πάντων στα λεπτά κείνης της ώρας-
το μεγάλο ανάστημά των το ελληνικό ορθώσαν
κι απαντήσεις περηφάνιας εις τον Ρογκ αμέσως δώσαν.

Και του είπαν η Ελλάδα υψηλά στέκεται τόσο
που εις ουδένα επιτρέπει να της κάνει τον καμπόσο-
πως αμόλυντον κρατάει την αξίαν και την τιμήν της
που δε δέχεται ούτε μύγαν στο ιερό πάνω σπαθί της!

Όχι παίζουμε! κι αν μέσα στα σκατά έχει όλη πέσει
όμως κύριε Ρογκ η Ελλάδα δε λυγάει ποτέ τη μέση
και το στόμα της κρατώντας στων σκατών την επιφάνεια
διαλαλεί την εθνικήν της πανταχού την περηφάνια.

Μην κοιτάτε που ορισμένοι, ή δικοί μας είτε ξένοι
τελευταία τήνε κρίνουν όταν μ’ άλλους παραβγαίνει:
ειν’ ανήθικοι κι αχρείοι και ανθέλληνες και φαύλοι
δεν τους πρέπουν στην γην πάνω της ζωής των ούτε οι ναύλοι.

Δεν γνωρίζουν. Μόνο λένε. Την αλήθεια όμως τώρα
θα τη μάθετε από μένα για την τέλεια ετούτη χώρα
ώστε πλέον αμφιβολία να μην έχετε καμία
πως η Ελλάς είναι μεγάλη κι όχι μοναχά τιμία.

Και ειπέ μας κύριε Ρογκ μας, πού αλλού τη βρήκες σκάρτη
την Ελλάδα; Σ’ όλα εκείνη (σα σαρακοστή το Μάρτη)
μέσα είναι και πρωτεύει. Κι όπως λεν οι υπουργοί της
κράτος άλλο δεν της βγαίνει σα θα συγκριθεί μαζί της.

Κι αν δεν έχουμε Παιδεία κι αν δεν έχουμε Υγεία
Τι μ’ αυτό-για μας τους ξύπνιους τακτική είναι παγία
με κομπίνες να περνάμε και με αγραμματοσύνη
κι ως για γιατρικό μας φτάνει μία μόνον ασπιρίνη.

Κι ας μας κλέβουν ασυστόλως οι πολιτικοί μας όλοι
και αφέντες πάντα ας μπαίνουν στο μικρό μας περιβόλι,
μεις τους θέλουμε ναν’ έτσι-είναι ο μαζοχισμός μας
που σ’ αυτό γερά μας σπρώχνει-κι είναι ολόκληρος δικός μας.

Κι οι δημόσιοι υπάλληλοί μας όλη μέρα αν τα ξύνουν
κι αν με μίζες πληρωμένοι σημασία λίγη μας δίνουν
της φυλής η εξυπνάδα τους ανέχετ’ έτσι νάναι-
και σε μας αυτοί αν ερχόνται, από μας ίδια τραβάνε.

Κι αν η διαφθορά μάς πνίγει κι αν βρωμάνε τα σκουπίδια
δε μας νοιάζει΄ κι αύριο πάλι μια μερίδα από τα ίδια
γιατί θέλουμε απεργίες οι σκουπιδιαραίοι να κάνουν
ώστε οι τηλεοράσεις νάχουν θέματα να βάνουν.

Και την Κύπρο και τα Σκόπια μεις τα έχουμε ανοίξει
για να κάνουμε και κάτι και να μη μας τρώει η πλήξη.
Κι η ακρίβεια αν μας λιώνει και στερούμαστε τα πάντα
έχουμ’ έτσι συνηθίσει-τ’ έχεις Γιάννη; τ’ είχα πάντα.

Μη λοιπόν σε μας κολλάτε κύριε Ρογκ, γιατί μονάχοι
έχουμε η Ελλάς διαλέξει τέτοια μοίρα η έρμη να ’χει
ώστε η μόνη να ’ναι χώρα εις τον μάταιο τούτο κόσμο
που τη σκάφη λέει σύκα και τη μπόχα λέει δυόσμο.

Την μοναδικότητά μας κύριε Ρογκ κι ας την φθονείτε
αλλά ύβρεις τέτοιες πάλι σας παρακαλώ μην πείτε-
στη μακάρια μας αφήστε την αθλιότητα να ζούμε-
τι; εμείς ήρθαμε αξίους και εντίμους να σας πούμε;..


Κύριε Ρογκ η περηφάνια που αλύπητα μας δέρνει
καυτηριάζει όποιον στο στόμα με κακό σκοπό μας φέρνει.
όπως κάναμε και τώρα μετα σας κύριε Ρογκ μου.
Και θα βάλω αυτά που γράφω να το ξέρετε! στο μπλογκ μου,

για να δούνε όλοι κι όλες πως τον έλληνα αν τον θίξεις
είναι σαν πληγή μεγάλη και βαθιά να του ανοίξεις.
Και ας ειν’ η μόνη αλήθεια ό,τι έχεις πει γι αυτόνε,
μα η ράχη του κι η μύτη για καυγά όλο τον τρώνε.

Και γι αυτό μην απορήσεις που όλοι αυτοί σου είπαν τόσα.
Μες στα τόσα τα στραβά τους και στραβή έχουνε γλώσσα
κι αν αλήθεια μια τους πούνε, μ’ ένα ψέμα θ’ απαντήσουν
δίχως σκέψη μια να κάνουν ή το θέμα μελετήσουν.

Κι αφού έχουμε διαλέξει έτσι αλλόκοτα να ζούμε
δε σας πέφτει εσάς ο λόγος τι θα κάνουμε ή τι πούμε
και γι αυτό ανακαλέστε όσα λόγια είπατε ήδη
για τους έλληνες, που στάζουν όχι μέλι αλλά ξύδι.

Γιατί όχι τίποτ’ άλλο, αλλά, κύριε πρόεδρέ μου
σε καιρούς είτε ειρήνης είτε σε καιρούς πολέμου
η Ελλάδα μπορεί δάφνες να μη δρέπει, αλλά τσουκνίδες
που από βραβεία κατέχει, μαζεμένες αλλού είδες;

---
Γιώργης Χολιαστός