10 May 2008

Πόσο βλάκας..


...μπορεί να είμαι?!
Πέμπτη αργά το απόγευμα και το μιτιγκ με τους "Αθηναίους" δεν είχε ακόμη τελειώσει!
Έλα μου όμως που το ραντεβού των 8 στο πανεπιστήμιο "Μακεδονία" δεν έπαιρνε αναβολή και με είχε πιάσει άγχος.
Με τα πολλά και αφού η ώρα είχε πάει 6.30 έπεσαν και οι τελευταίες χαιρετούρες, με την αφεντομουτσουνάρα μου να φεύγει σφαίρα για το σπίτι.
Ανεβαίνω για λίγο ( είχα να πάρω κάποια χαρτιά, μέσα σε ντοσιέ, τα οποία ξέχασα το πρωί) και κάνω την πρώτη μαλακία!
Αποφασίζω-νομίζοντας ότι θα πάω πιο γρήγορα- να πάω στο πανεπιστήμιο με το αμάξι!
Φτάνω στην 3ης Σεπτεμβρίου 8 παρά δέκα και 50 μέτρα πριν την Νέα Εγνατία, η τύχη μου χαμογελά.
Με χίλια πλευρίζω το μπροστινό σταθμευμένο αυτοκίνητο ξεκινώντας την διαδικασία παρκαρίσματος φχαριστώντας τον θεό των βιαστικών που μου βρήκε πάρκινγκ ακριβώς απέναντι από την στάση των λεωφορείων .
Με την οδό να μην φημίζεται για την "ησυχία" της πρέπει να έχει τύχη κάποιος να βρει σε μέρος πολυσύχναστο( σχετικά ασφαλές δηλαδή) θέση για παρκάρισμα.
Κοιτώ το ρολόι και μου μένουν ακόμη 5 λεπτά!
Πέρνω τον ντοσιέ, κλειδώνω βιαστικά και δίνω εντολή στα πόδια μου ( γεγονός σπάνιο τα τελευταία χρόνια) να αυξήσουν την ταχύτητα τους για να είμαι ακριβώς στην ώρα μου.
Η ακρίβεια στα ραντεβού μου είναι κάτι που με χαρακτηρίζει και είναι κάτι που απαιτώ από όλους όσους με συναναστρέφονται.
Και όταν λέω το απαιτώ, αυτοί που με ξέρουν καταλαβαίνουν :))

Τέλος καλό ( έτσι τουλάχιστον νόμιζα μέχρι εκείνη την στιγμή) όλα καλά και μετά από μιάμιση ώρα παίρνω των ομματίων μου και -αφού κοντοστάθηκα για δευτερόλεπτα αναρωτόμενος που στο διάολο το έβαλα- κατεβαίνω προς το αμάξι.
Ανοίγω την πόρτα του οδηγού και , χαζοχαμογελώντας σκεπτόμενος την αξιοσύνη μου-άμα λάχει εμεις οι βλάχοι κλπ- , σαν να άκουσα κάποιο περίεργο θόρυβο πίσω μου στον οποίο δεν έδωσα και ιδιαίτερη σημασία.
Κάνω να βάλω μπρος αλλά ο θόρυβος επαναλήφθηκε και με έκανε να γυρίσω να κοιτάξω στα πίσω καθίσματα.
Δεν βλέπω καλά ή το τζάμι είναι χίλια κομμάτια ?
Κατεβαίνω και πηγαίνω πίσω από την θέση του συνοδηγού και ανοίγω την πόρτα ( μόνο, γιατί το τζάμι , ότι είχε απομείνει δηλαδή, συνέχισε να καταρρέει στα καθίσματα σαν σε βροχή ένα πράμα)
Αφού παίρνω στην σειρά τα 12 ευαγγέλια και αφού έχουν μαζευτεί οι οδηγοί των λεωφορείων απ απέναντι από τις αγριοφωνάρες μου αρχίζω να σκουπίζω κάποια από τα γυαλιά που ήταν σκορπισμένα στα καθίσματα μονολογώντας για τα μαλακισμένα που μου έσπασαν το τζάμι!
Μα τι στο διάολο τα έπιασε τα κολώπαιδα βραδιάτικα ρε γμτ αφού εγώ δεν είχα τίπ.....
Ρε συ!
Την τσάντα την ανέβασα στο σπίτι??!!
Ρε γυναίκα, ρωτάω την Χαλκιδικιώτισσα στο τηλέφωνο, η τσάντα μου είναι εκεί?
Όχι , μου απαντά δεν την ανέβασες !
Μου πήρε κάμποσο να συνειδητοποιήσω ΤΗΝ μαλακία που έκανα!
Άφησα την τσάντα μου φόρα παρτίδα στο πίσω κάθισμα 9 η ώρα το βράδυ σε ένα δρόμο που φημίζεται για τα πρεζόνια που γυροφέρνουν όλη μέρα !
Ρε σεις , καταλαβαίνεται το μέγεθος της ΠΑΠΑΡΑΣ??
Όλη η μέχρι εκείνη την ώρα οργή μου για τα παιδιά ( γιατί από μαλακισμένα έγιναν παιδιά τώρα ) έγινε οργή για τον ίδιο μου τον εαυτό!
Γιατί δεν σου φταίει κανένας ρε μαλάκα που σου σπάσανε το τζάμι για να πάρουν αυτό που εσύ ο ίδιος τους παρακαλάς να πάρουν!
Ο χρήστης ή το απλό κλεφτρόνι δεν φταίει τίποτα εάν εσύ θέλεις να τον προκαλέσεις με τις παραλείψεις σου !
Τα παιδιά έχουν περισσότερο ανάγκη τα λίγα ή πολλά ευρώ που ενδεχομένως κρύβεις μέσα στο παλιοτσαντάκι σου από εσένα που το παρατάς όπου να ναι!
Σχηματίζω το νούμερο του 100 στο τηλέφωνο μου, περνούν δεν περνούν 5 λεπτά και πλακώνουν από όλες τις κατευθύνσεις ίσα με 5 περιπολικά που έρχονται προς το μέρος μου.
Ο ντόρος βλέπεις από το φονικό λίγες μέρες νωρίτερα από μια αντίστοιχα απλή κλοπή, μιας τσάντας που περιείχε 150 ευρώ όλο κι όλο, δεν είχε ακόμη κοπάσει και οι μπάτσοι ήταν σε κόκκινο συναγερμό!
Μετά από τις διευκρινήσεις και από την βόλτα που έγινε κατά μήκος του δρόμου ( συνήθως εάν δεν βρουν λεφτά πετάνε την τσάντα κάπου εκεί κοντά) η οποία δεν έφερε κάποιο αποτέλεσμα πήρα τον δρόμο για το τμήμα για να καταθέσω την σχετική μήνυση.
Το αποτέλεσμα
Έχασα ένα μπλοκ επιταγών, διάφορα μικροαντικείμενα , και καμιά 5-6 συμβόλαια πελατών !
Ακόμη και σήμερα δεν μπορώ να ηρεμήσω με τον εαυτό μου ,δεν προβλέπεται να γίνει και γρήγορα δηλαδή.
Και αυτό γιατί, εκτός από την ακύρωση του στελέχους των επιταγών που έγινε την επόμενη μέρα πρωί πρωί στην τράπεζα ενημερώθηκα ότι πρέπει να ξεκινήσω και μια άλλη διαδικασία!
Να καταστούν ανίσχυρες οι επιταγές ΚΑΙ για τις άλλες τράπεζες!
Και αυτό επιτυγχάνεται ΜΟΝΟ μέσω δικαστικής οδού.
Σχετική αίτηση , ορισμός τακτικής δικάσιμου και κοινοποίηση σε όλες τις τράπεζες της απόφαση του δικαστηρίου όπως επίσης και δημοσίευση της σε εφημερίδες.
ΜΟΝΟ έτσι είσαι εκατό τα εκατό διασφαλισμένος ότι δεν θα σου λείψουν κάποιες χιλιάδες ευρώ από το λογαριασμό σου αύριο μεθαύριο.
Και αυτό γιατί οι επιταγές μπορούν να « δουλευτούν» (δοθούν) σε άλλη τράπεζα από αυτήν που τις εξέδωσε , η οποία «άλλη τράπεζα» είναι σίγουρο ότι θα αφαιρέσει( όταν έρθει η ώρα) το ποσό της επιταγής από τον λογαριασμό όψεως και άντε τράβα να βρεις το δίκιο σου μετά!
Δεν είναι υποχρεωμένη δηλαδή κάποια άλλη τράπεζα ( πέραν αυτής που εξέδωσε το μπλοκ και την οποία έχεις ήδη ενημερώσει) να γνωρίζει "από μόνη της" την όποια εξέλιξη αλλά είσαι εσύ υποχρεωμένος να την ενημερώσεις μέσα από επίσημες οδούς!
Αυτά τα ολίγα.
Χαιρετήματα στα παιδιά που μου την έκαναν .
Μου άξιζε.


15 comments:

Unknown said...

Δηλαδή αν μέχρι να γίνουν όοοολα αυτά κάποιοι εξαργυρώσουν επιταγές σε άλλες τράπεζες τι γίνεται;;;

Για όνομα...

Kapetanios said...

Αυτό που έχω κάνει ήδη είναι να αφαιρέσω όλο το ποσό του λογαριασμού όψεως έως ότου μιλήσω με την δικηγόρο μου( η οποία κάτι μπερδεμένα μου είπε στο τηλέφωνο) την Δευτέρα.
Πάντως αυτή η κίνηση δεν είναι ότι καλύτερο και δεν μπορεί να συνεχιστεί και για πολλές μέρες.
Οι επιταγές τρέχουν και δεν μπορώ να έχω κλειστό τον λογαριασμό γιατί κινδυνεύω να βρεθώ στον Τειρεσία χωρίς να το καταλάβω.
Τέλος πάντων ελπίζω ότι κάτι θα γίνει μιας και πήγα και άναψα ένα κερί στον θεό των ηλιθίων να κάνει το θαύμα του να βρεθεί η τσάντα .

Anonymous said...

χα!!! άκου τώρα και το δικό μου (παρόμοιο) περιστατικό...τρεις περίπου μήνες πριν
παρκάρω σε πάρκινγκ σουπερ μαρκετ (στο οποίο δε ψωνίζω ποτέ αλλά έψαχνα κάτι συγκεκριμένο και είχα την πληροφορία ότι εκεί θα το έβρισκα) κλειδώνω βιαστικά (και γω)
γυρίζω το κλειδί, δε προσέχω τη πόρτα του συνοδηγού που δεν ήταν καλά κλεισμένη, πατάω συναγερμό, ακούω μη κανονικό θόρυβο,(αλλά δε δίνω σημασία-είπαμε βιάζομαι!)και μπαίνω... στα χέρια μου κρατάω πορτοφόλι με χρήματα, μια κάρτα αναλήψεως κινητό και φυσικά τα κλειδιά.... στο διπλανό κάθισμα έχω αφήσει τη τσάντα μου και από πάνω ακουμπάω και το μπουφάν μου που με έχει ζεστάνει εν το μεταξύ...μπαίνω στο σ/μ ρωτάω για αυτό που ψάχνω πάω μέχρι το σχετικό διάδρομο , δε το βρίσκω και γυρνάω να φύγω...μπαίνω στο αυτοκίνητο και γυρνάω σπίτι...το μπουφάν δίπλα και υποθέτω και η τσάντα από κάτω...αμ δε!!! κατεβαίνοντας στο σπίτι ανακαλύπτω την απώλεια....ακολουθούν τα γνωστά ...επιστροφή στο σ/μ ,σεκιούριτι, αστυνομίες, εξονυχιστική έρευνα στη γύρω περιοχή ...τίποτα...
αποτέλεσμα? τρεις μήνες ταλαιπωρίας (και εξόδων) για να αναπληρώσω το περιεχόμενο της τσάντας (από το οποίο κάποιο χάθηκε για πάντα)δεν υπήρχαν χρήματα (μακάρι να είχα χάσει μόνο από αυτά) αλλά υπήρχαν ταυτότητα, δίπλωμα οδήγησης, βιβλιάρια ασθενείας, πιστωτικές κάρτες, βιβλίαρια τραπεζών, έγγραφα δημόσιων υπηρεσιών , λογαριασμοί, συμβόλαια, χαρτομάνι της δουλειάς μου απολύτως απαραίτητο και αναντικατάστατο....ούτε που θυμάμαι πλέον τι άλλο...
και η τσάντα δυστυχώς δε βρέθηκε μέχρι στιγμής (και ήταν και ακριβή!!!)

Anonymous said...

Ρε γμτ πακέτο :(
Και δεν είσαι ηλίθιος. Στη βιασύνη γίνονται λάθη.

Kapetanios said...

3 μήνες??!!
Τώρα με καθησύχασες Κασταλία :))


Όχι, όχι!
Ηλίθιος είμαι που έκανα αυτό που συμβουλεύω κάποιους άλλους να μην κάνουν εδώ και κάποια χρόνια!
Θαλασσομπερδεμένη μου, η βιασύνη δεν είναι και ο καλύτερος τρόπος να αντιμετωπίζει κανείς τίποτα στην ζωή του.
Αλλά δυστυχώς ΚΑΙ αυτό το ήξερα πριν πάθω ότι έπαθα :)
Και μετά μας φταίνε τα μικροκλεφτρόνια και οι χρήστες που κάνουν ότι θα κάναμε και εμείς στην θέση τους!!

Ο σκύλος της Βάλια Κάλντα said...

Αφεντικό,
να με συγχωρείς αλλά είσαι βλάκας! Με όλη την αγάπη και την εκτίμηση στο λέει ένας τριπλά μαλάκας! Που τη μια φορά τούσπασαν το τζάμι για να του πάρουν ένα σακίδιο με ρούχα του γυμναστηρίου (πουφφφφφφφφφ!), την άλλη για να πάρουν μία μπαλαντέζα φωτιστική πούπαιρνε ρεύμα από τον αναπτήρα (αξίας 5 ευρώ, το τζάμι έκανε 40). Αλλά την τρίτη χτυπήσαν ραδιοCD, πλήρη εργαλειοθήκη και δύο ζευγάρι γυαλιά μυωπίας! Εμ, μιά του κλέφτη, δυό του κλέφτη, τρεις και την κακή μου την ημέρα!
Μην παρεξηγιέσαι, λοιπόν, αλλά είσαι...!

βιολιστης στη στεγη said...

Για καθήστε καλά ρε παιδιά! Καλά, τη τσάντα στο κάθισμα, το καταλαβαίνω. Την άλλη τσάντα της Κασταλίας, κάτω απ' το μπουφάν, το καταλαβαίνω. Το ραδιoCD του Σκύλου, το καταλαβαίνω επίσης. Αλλά, τη μπαλαντέζα, το σακίδιο με τα ρούχα γυμναστικής, και τα γυαλιά μυωπίας σαν σκοτεινά αντικείμενα του πόθου, δεν θα μπορούσα να τα φανταστώ!
Τά ύστερα του κόσμου!!!

Kapetanios said...

Πέστα μου σκύλε μπας και βάλω μυαλό! :)

Καλώς την μουσικό
Η ύπαρξη τσάντας σε δημόσια θέα μέσα στο αυτοκίνητο προκαλεί.
Το κλεφτρόνι δεν γνωρίζει από πριν τι μπορεί να έχει μέσα.
Σε μια κοινωνία των έντονων οικονομικών αντιθέσεων , κοινωνία που τείνουμε πλέον να γίνουμε-με την βούλα- και εμείς, η εγκληματικότητα σε επίπεδο πλημμελήματος αυξάνεται δραματικά.
Πρέπει να παίρνουμε και εμείς τα μέτρα μας το λοιπόν.
Η εντονότερη αστυνόμευση σίγουρα δεν λύνει το πρόβλημα στο βαθμό που θέλουμε.
μιας και η γενεσιουργός αιτία φροντίζει να αντικαθιστά την οποιαδήποτε απώλεια υπάρξει λόγω συλλήψεων

diavatis said...

λένε, δεν έχω προσωπική εμπειρία, ότι αν μιλήσεις με τον "Τειρεσία" και έπειτα από αίτηση που κάνεις μέσω της Τράπεζας που έχεις τον λογαριασμό, αυτός ενημερώνει και τις υπόλοιπες Τράπεζες...

210-3676700

αυτά... και καλά ξεμπερδέματα

demetrat said...

Μωρέ καλά λέω ΄γώ πως γιά όλα φταίνε αυτοί οι αθηναίοι.Μέχρι πούχασες και τα μυαλά σου .:::))
Δε σχολιάζω την βλακεία, σου γιατί κάλλιστα θα μπουρούσα να την κάνω και γώ σε μιά στιγμή βιασύνης.
Όμως αυτοί οι νταβατζήδες στις τράπεζες, σταλήθεια σε κάνουν να περνάς από τέτοιο γολγοθά;
δ

Ο σκύλος της Βάλια Κάλντα said...

Βιολιστή στη Στέγη,
Κακά τα ψέμματα, συμπαθή τα αναξιοπαθούντα άτομα που παίρνουν ουσίες αλλά το αυτοκίνητο μου το έσπασαν και τις τρεις φορές σε δρόμο, που συχνάζουν πρεζάκια. Τα οποία είναι ικανά να πουλήσουν οτιδήποτε, προκειμένου να εξασφαλίζουν τη δόση τους.
Μαλακία μου και μαγκιά τους.

demetrat said...

A δεν ήταν δηλαδή τίποτα παθιασμένοι φετίχηδες, που γουστάρανε το γυμνασμένο κορμί σου, και τη μύτη σου εσπέσιαλυ;
δ

Kapetanios said...

αδερφή
το θέμα είναι να μην μπεις στο Τειρεσία, όχι να βγεις :)
Εγώ από μια συνωνυμία αναγκάστηκα να κατέβω στην Αθήνα για να συνεννοηθώ με δαύτους ;)
Mε τo τηλέφωνο δεν γίνεται τίποτα απολύτως.
Χώρια που δεν συνεννοούνται οι άνθρωποι με τις τράπεζες( για καλό ;)
Είναι να τους σπάς το κεφάλι!
καλησπέρα :))


Δημητρούλα μ
οι τράπεζες είναι ένα μεγάλο κεφάλαιο
Το οποίο διαχειρίζεσαι καλύτερα μέσα από προσωπικές γνωριμίες ;)
Στην προκειμένη αν το σκεφτείς έχουν και τα δίκια τους.
Εάν κάποιος ευθύνεται σε αυτήν την ιστορία είμαι εγώ και κανένας άλλος!
Οι επιταγές είναι χρήμα το οποίο ....με την απομάκρυνση από το ταμείο ουδέν λάθος αναγνωρίζεται :))


...και την μάνα τους σκύλε .
Και την μάνα τους είναι ικανοί να πουλήσουν.
Η πρέζα είναι άτιμο πράγμα και τοποθετεί τον πήχη της προσωπικής τους αξιοπρέπειας όπου της γουστάρει.
Οι ασθενείς δεν μπορούν να αντιδράσουν σχεδόν καθόλου.
Η εξάρτηση και τα συμπτώματα της είναι τρομαχτικά.
( ποιο γυμνασμένο κορμί εννοάει η Δήμητρα ρε συ? έχεις και μύτη εσπέσιαλη? :)

Ο σκύλος της Βάλια Κάλντα said...

Γυμνασμένο κορμί έχω! Απλά το κρύβω εξαιρετικά αποτελεσματικά κάτω από στρώματα λίπους. Να μην κρυώνει, μωρέ...
Και μύτη έχω. Πού θα στήριζα τα γυαλιά μ';

Kapetanios said...

όλα τα σπάνια "αντικείμενα"( του πόθου) πρέπει να προφυλάσσονται επαρκώς.


αααααααααα γιατί γελάς ρε γυναίκα!!