Δυστυχώς ..
.. αγαπητοί μου φίλοι ( και εχθροί)
αγαπητοί μου συμπλογκίστες
αγαπητές μου αναγνώστριες
αγαπητά μου παιδιά
γυναίκα
Είμαι υποχρεωμένος να σας αφήσω!
Πεθαίνω!!
Ναι σας λέω, , ετοιμάζομαι να πω το ποίμα , να σας αφήσω χρόνους , να πάρω τον πούλο, να την κάνω , να πάρω το δρόμο το μακρύ, το μονοπάτι που δεν βγάζει πουθενά, να ξεκινήσω το μεγάλο ταξίδι στο άπειρο, κλπ γιατί πολύ τράβηξε.
Επιτέλους , απελευθερωμένος από το βάρος και τον φόβο της επόμενης μέρας, μπορώ να το βροντοφωνάξω!!
Είδα στον ύπνο μου τον Όσκαρ και θέλω τις τελευταίες μου στιγμές να τις περάσω με Εκείνον!
( και κοιτάξτε να κάνετε 2897 σχόλια γιατί για 40 μέρες μετά το μοιραίο μπορώ να πάρω όποιον θέλω μαζί μου μου είπε ο Άγιος Πέτρος..)
13 comments:
Μη μασάς καπετάνιο!
Κι εγώ έχω δει το Μητσοτάκη στον ύπνο μου, αλλά ευτυχώς επέζησα!
Απα πα πα παααα (καλά κάνω και δε χωνεύω τα γατιά) :P
Α, εσύ πάνω κατε πρέπει να είσαι πολύ τυχερός άνθρωπος!!
Δεν θέλω βέβαια να σε φοβίσω αλλά ... έχει καιρό που τον είδες??
Όχι, στο ρωτάω γιατί και εμείς ( ως έθνος λέμε) στην αρχή( 1993) δεν καταλάβαμε τίποτα αλλά μετά από 2-3 άρχισαν οι παρενέργειες.
Δεν ξέρω αλλά νομίζω ότι πρέπει να προσέχεις για λίγο καιρό.
confused , εσύ δεν έχεις να φοβάσαι τίποτε!
Είδες ποτέ γάτα να μπαίνει στην θάλασσα? :))
Δεν μπορώ να ακούω τέτοια.Άντε φέρτε τον Όσκαρ στην Μάγια μου να μάθει επιτέλους τι θα πει ζωή.
Μη τυχόν και εξαφανιστείτε..μη τυχόν!
Ε καλά τώρα!
Πραγματική Ντίβα χωρίς γάτα γίνεται?
Δεν γίνεται.
Να έρχεται όποτε θέλει, να φεύγει όποτε και για όσο θέλει, να χαϊδεύεται όσο και όπως θέλει και αν τυχών απλώσεις χέρι την ώρα που δεν γουστάρει ίσα που βγάζει και νύχια να σε σημαδέψει γρυλίζοντας!!
( στα νιάτα μου χάζευα και εγώ σαν παλικαράκι μια τύπισσα καμία 15αρια χρόνια μεγαλύτερη από μένα στο απέναντι μπαλκόνι. Μετά από πολλά νοήματα και πολλές ματιές γεμάτες νόημα με φωνάζει που λες να πιούμε καφέ. Μόλις μπαίνω μέσα τι να δω ! ίσα με καμιά 10αρια γατούλες γατάρες γάτους κι όλα τα συναφή σκορπισμένες δεξιά και αριστερά στο διαμέρισμα και εκείνη ντίβα πραγματική η ρουφιάνα ξαπλωμένη ανάμεσα τους.
Να μην στα πολυλογώ τα γατιά δεν με άφησαν τον καημένο σε ησυχία και πάπαλα, τσάμπα πήγε το καμάκι με τα άτιμα τα αιλουροειδή! Από τότε ούτε να τις δω δεν θέλω ( τις γάτες) :)))
χαχαχ
:-)
Καλό μας μήνα,Καπετάνιε μου
Καπετάνιε, τα έμπλεξες.. :)
Στο ξύπνιο είναι το πρόβλημα να τους δεις.(Γάτο, και Μητσ)
Στον ύπνο, απλώς ξορκίζεις το κακό !!!
Καλό σου μήνα
Συνιστολόγε, καπετάνιε, χαίρομαι την αυστηρότητά σου και τη δύναμη να λες τα στραβά τόσο εύκολα όσα τα πιστεύεις (και πράγματι σωστά τα βλέπεις). Είναι αυτή η ειλικρίνεια που τόσο συμπάθησα.
Στην αναζήτηση λοιπόν αναγνωστών ακόμα και παίζοντας με το θάνατο -εγώ δεν τον φοβάμαι, αλλά όσοι τον χρησιμοποιούν τον τρέμουν. Δεν είναι βέβαια ο Όσκαρτο θέμα, αλλά το πόσο αγωνιούμε -σαφώς όχι ο συνδεόμενος αρθρογράφος- να μαζέψουμε μερικά σχολιάκια.
Ντίβα, καλό( και δημιουργικό, να , την βλέπω τώρα την εικόνα καθαρά, με τις αρίδες μου απλωμένες στην κουνιστή πολυθρόνα μου) μήνα να χουμε :))
Σωτήρη θα την απολύσω την άτιμη την χαρτορίχτρα! Ένας φίλος μου την είχε συστήσει ο μπαγάσας και μου έλεγε ότι έκανε καλή δουλειά.
Ρε μπας και δεν εννοούσε σαν ονειροκρίτα?
δείμο ο σχολιασμός είναι ζητούμενο στην έκθεση των απόψεων μας και είναι μέρος της επικοινωνίας που ποθούμε όλοι μας εδώ μέσα.
Η συνταγή χαλάει απ την ώρα που ο αριθμός των σχολίων γίνεται αυτοσκοπός.
Από εκεί και πέρα η δεισιδαιμονία και η προκατάληψη του κόσμου καλά κρατεί! Το μεταφυσικό βλέπεις υπάρχει έντονα στην κοσμοθεωρία των ανθρώπων από χιλιάδες χρόνια τώρα. Υπάρχει όμως μια ποιοτική ( ως προς τον οιωνό ) αναβάθμιση δεν μπορείς να πεις ε? :))
κάπταιν πρώτον όπως σου είπε και ο sotiris ζωντανό έπρεπε να δεις τον όσκαρ,όχι στον ύπνο... Πέρα από την πλάκα προσωπικά πιστεύω πως τα ζώα μπορούν πράγματι να νιώσουν επιπλέον πράγματα όχι με μεταφυσικό, αλλά με φυσικότατατο τρόπο είτε με μυρωδιές που πιάνουν, είτε με ήχους. δεν ξέρω αν μυρίζει και κάνει θόρυβο ο θάνατος, αλλά σίγουρα κάποιες αλλαγές θα πρέπει να συντελούνται στο σώμα που εμείς που έχουμε χάσει το ζωϊκό μας στοιχείο δεν τις παίρνουμε χαμπάρι ακόμα και αν το σώμα είναι το δικό μας.
κάποτε είχα διαβάσει στο περιοδικό Περισκόπιο της Επιστήμης το εξής περιστατικό εξήγησης για τη διαίσθηση. Ενας άνθρωπος είχε πιάσει ένα δωμάτιο σε μία πανσιόν. Κάθε πρωί που ξυπνούσε είχε μία έντονη ανησυχία χωρίς να μπορεί να την εξηγήσει. Πιεσμένος τελικά αρκετά από δυσφορία ζήτησε να του αλλάξουν δωμάτιο και το ίδιο βράδυ κατέρρευσε η οροφή του δωματίου που κοιμόταν πριν. Η εξήγηση που δινόταν ήταν ότι την ημέρα με τους θορύβους κανείς δεν έδινε σημασία στους χαμηλούς ήχους που πιθανόν έκαναν τα κατεστραμένα ξύλα της οροφής. Το βράδυ όμως με την ησυχία και στον ύπνο του ο άνθρωπος που κοιμόταν μέσα κατέγραφε στον εγκέφαλό του σαν πληροφορία τους ανησυχητικούς τριξίματα που σήμαιναν ότι η οροφή μπορεί να καταρρεύσει γι' αυτό το πρωί δεν τον "σήκωνε" το δωμάτιο.
Ισως κάτι ανάλογο να συμβαίνει με τον Οσκαρ που έχει διαφορετική ικανότητα στις μυρωδιές π.χ. Τώρα γιατί επισκέπτεται αυτόν που θα πεθάνει δεν το ξέρω. Δεν γνωρίζω αν τα αιλουροειδή σε άγρια κατάσταση τρώνε πτώματα και άρα μήπως τον προσελκύει κάτι τέτοιο. Σόρι για το ωμόν της υπόθεσης, αλλά δεν ξέρω τι θα μπορούσε να σημαίνει αυτό αν έχει κάποια βασιμότητα πως ο γάτος "πιάνει" ότι επέρχεται θάνατος.
Καλησπέρα Κωνσταντινα :)
Εδώ ο κόσμος χάνεται και αυτός ονειρεύεται τον Όσκαρ :)))
Βεβαίως και τα ζώα "αντιλαμβάνονται" τον θάνατο, όπως και όλοι μας φυσικά!
Όταν όμως συμβεί! Και βεβαίως η μυρωδιά είναι ένας καθοριστικός παράγοντας. Μέχρι εδώ δεν υπάρχει( και πως θα μπορούσε άραγε)τίποτε το μεταφυσικό.
Ακόμη και στο δεύτερο σχόλιο σου ( όπως και η ίδια σημειώνεις) δεν ήταν δα και πολύ δύσκολο για τον παραλίγο καημένο να αντιληφθεί ότι κάτι δεν πήγαινε καλά με τους ήχους που αντιλαμβανόταν ( έστω και στον ύπνο του μιας και η ακοή παραμένει σε εγρήγορση και κατά την διάρκεια του) στον χώρο του.
Το σενάριο της υπόθεσης που κάνεις προϋποθέτει πτώμα και αυτό ( στην μαϊμού περίπτωση του ¨Όσκαρ) δεν υπάρχει.
Κανένα ζώο ή άνθρωπος δεν "πιάνει" τον θάνατο όταν αυτός επίκειται παρά μόνο ο ετοιμοθάνατος λίγο πριν αυτός επέλθει.
Οι μαύρες γάτες ( ή οι ροζ) , οι κουκουβάγιες και δεν ξέρω ποιοι άλλοι προάγγελοι θανάτου , υπάρχουν στην σφαίρα της φαντασίας μας και στην "λογική" που απορρέει από την αβεβαιότητα και το άγνωστο που μας περιβάλει. Μεγάλο ρόλο δε έπαιξε η και παίζει η θεοκρατική αντίληψη που επικρατεί στο σύνολο σχεδόν του κόσμου, η οποία και επικροτεί μια κοσμοθεωρία βασισμένη στο μεταφυσικό.
Καληνύχτα Πλάτανε :))
Post a Comment