ΕΚΛΟΓΕΣ 2007 (2)

ΕΡΩΤΗΣΗ( του δείμου του πολίτη ) : Γιατί ψηφίζεις Συνασπισμό?

Μα γιατί μόνο μια διακυβέρνηση ενός Συνασπισμού αριστερών και προοδευτικών μυαλών και δυνάμεων μπορεί να οδηγήσει ετούτη την χώρα σε ένα διέξοδο.
Μόνο μια κοινωνικοπολιτική ματιά που να είναι ή έστω και να μοιάζει αυτής του Συνασπισμού μπορεί να διορθώσει την στρεβλή εικόνα της σημερινής Ελληνικής πραγματικότητας , πραγματικότητα στην οποία μας οδήγησαν πολλές γενεές πανομοιότυπων πολιτικών κομμάτων και αντιλήψεων . Στην πολιτική Ιστορία αυτού του τόπου περισσεύουν κυβερνήτες ξενόφερτοι , δουλικοί, αλαζόνες, αδαείς, ανεπρόκοποι, φωστήρες και υποστηριχτές του ολοκληρωτισμού Μα και στην νεώτερη μεταπολεμική Πολιτική πορεία μας γεμίσαμε Μανωλιούς που θαρρούσαν ( και εμείς τρέχαμε να το επιβεβαιώσουμε ) ότι αλλάζοντας την προβιά τους θα κάνανε ανενόχλητοι κουμάντο ες αεί .

Και κάνανε.
2 σόγια και ένας αποστάτης κυβερνήσανε ( εάν εξαιρέσεις την περίοδο της δικτατορίας που απομεινάρια της, φασιστοειδή ανθρωπάρια, βάζουν, άκουσον άκουσον, σοβαρή υποψηφιότητα για να μπουν μέσα στην σημερινή βουλή που οι ίδιοι ξευτέλισαν και κατήργησαν!!) τα τελευταία 50 χρόνια αυτόν τον τόπο και φιλοδοξούν να συνεχίσουν να το κάνουν κοροϊδεύοντας τον κοσμάκη αναγκάζοντας τον με τον έναν ή με τον άλλο τρόπο , με το ένα ή με το άλλο δίλημμα , να διαλέγει κάθε φορά έναν από δαύτους.
Ο ανιψιός του θείου και ο εγγονός του πατέρα του μπαμπά του έρχονται σήμερα και μας ζητούν την ψήφο μας! Πολιτικοί που, πολύ πιθανό, ούτε τα σκαλιά του κοινοβουλίου δεν θα ανέβαιναν εάν δεν έφερναν ως κληρονομιά το επίθετο τους.
Δεν θέλω να θυμίσω ( μιας και ευτυχώς ή δυστυχώς θυμάμαι αρκετά καλά ακόμη) τις διαδικασίες που ανέδειξαν και τους δυο τους στις αρχηγίες των κομμάτων τους.

Ένα «βαρύ» όνομα ψάχνανε απεγνωσμένα να βρουν στην ΝΔ μετά τα αλλεπάλληλα χαστούκια που δέχονταν σε κάθε εκλογική αναμέτρηση 20 και βάλε χρόνων και το βρήκαν στον Κώστα τον Καραμανλή τον νεώτερο. Έναν νεότατο πολιτικό που ούτε που κατάλαβε πως τον βάλανε ( με τις ευχές του θείου που ούτως ή άλλως έτρεξε να πάρει και επίσημα μετά την εκλογή του) να κάνει(?) κουμάντο σε ένα κόμμα που διέρχονταν μια από τις σοβαρότερες κρίσεις που πέρασε κόμμα δεξιάς παράταξης στην Ελλάδα.

Ούτε ο ίδιος ο πατέρας του ( παρά μόνο η μάνα του) ο Ανδρέας Παπανδρέου δεν περίμενε ότι ο «Γιωργάκης» ( συγνώμη αλλά έτσι τον αποκαλούσε, θέλοντας ίσως να εκφράσει την αφέλεια ( ?) του παιδιού του ) θα γινόταν κάποτε ο αρχηγός του κόμματος του! Και πώς να το περίμενε δηλαδή όταν ο χώρος του ΠΑΣΟΚ ήταν γεμάτος από συμμορίτες πρασινοφρουρούς και Αυριανιστές που έλεγχαν τα πάντα με τις ομάδες κρούσης τους. Γεμάτος από επίδοξους «σοσιαλιστές» μνηστήρες που επιβουλεύονταν τον θρόνο του και προσπαθούσαν να τον πεθάνουν μια ώρα αρχύτερα όσο αυτός έδινε την μάχη να κρατηθεί στην ζωή!
Ένα ΠΑΣΟΚ της Μιμής ( που ούτε ήθελε να ακούσει για Γιωργάκηδες, Μαργαρίτες Σοφίες και Νίκους ) , την μόνη παρηγοριά σύμφωνα με την δική του ομολογία, να βάζει σοβαρή υποψηφιότητα ( εξαργυρώνοντας με τον καλύτερο τρόπο τις υπηρεσίες της προς τον Μεγάλο) να έχει λόγο και ρόλο μέσα στο «κίνημα» και στις εξελίξεις του!!
Βάλτε εδώ και τα λογής λογής πολιτικά λαμόγια που στήριζαν και στηρίζονταν από τα νέα τζάκια ( τζάκια που τόσο περηφανεύονταν ο ιδρυτής του ΠΑΣΟΚ για την δημιουργία τους εις βάρος των παλαιών, που μάταια γλυκοκοίταζαν κατά την πλευρά της παραδοσιακής δεξιάς που βολόδερνε μέσα στην ανυπαρξία της ) και θα καταλάβετε γιατί ο σημερινός πρόεδρος του «κινήματος» δεν είχε καμία τύχη κατά την άποψη του πατέρα του και όχι μόνο!
Ανάγκα όμως ( και με τον φόβο των εκσυγχρονιστών να απειλούν να τους στείλουν απ εκεί που ήρθαν μια και καλή ) και οι θεοί πείθονται ! Φέρανε μάλιστα και ένα κάρο κόσμο να επικυρώσει την επιλογή τους! (Αυτό έλειπε δηλαδή να έτρεχε μόνος του και να έβγαινε και δεύτερος !!)

Και φτάσαμε εδώ, στο σήμερα , που τα αποτελέσματα μιας χρόνιας ανυπαρξίας ενός έντιμου πολιτικού λόγου (από συγκεκριμένα πρόσωπα και παρατάξεις) και οράματος, σε συνδυασμό με μια κάκιστη διαχείριση και διασπάθιση του δημόσιου χρήματος να έχουμε φτάσει στον πάτο(?) της πολιτικής μα και κοινωνικής ανυποληψίας και απαξίωσης .
Και απαντάμε τι?
Μια από τα ίδια.?
Εγκλωβιζόμαστε στα ίδια και στα ίδια διλήμματα ενός δικομματισμού που μόνο στόχο έχει την εναλλαγή των κομμάτων και των προσώπων που τα απαρτίζουν στην πολιτική ηγεσία του τόπου μας και τίποτε άλλο?
Είμαστε ανίκανοι ποια να πιστέψουμε ότι μόνο εμείς ορίζουμε το πολιτικό μέλλον μας και ΝΑΙ έχουμε την δυνατότητα με την ψήφο μας να στείλουμε κάθε κατεργάρη στο σπίτι του?
Είμαστε τόσο άτολμοι και δειλοί που δεν μπορούμε να στηρίξουμε ή και να δημιουργήσουμε μια άλλη πρόταση πέραν της αναπαραγωγής και διαιώνισης των ίδιων πρακτικών και πολιτικών προσεγγίσεων?
Είναι δυνατόν να πιστεύουμε σε Μεσσίες-με ονοματεπώνυμο- πολιτικούς αρχηγούς που φωτισμένοι θαρρείς από την θεία χάρη ( και από τους ιματζ μέκειρς τους που χωρίς αυτούς κατά πάσα πιθανότητα δεν πάνε ούτε στην τουαλέτα) θα γιατρέψουν πάσα νόσο και πάσα μαλακία! ? Κομματικές δομές που παραπέμπουν σε μοναρχίες με κομματάρχες και κομματόσκυλα, με τα υπόλοιπα ( τα λιμά όπως λέει και ο λαός) πολιτικά στελέχη να παίζουν τον ρόλο της Αυλής ευελπιστώντας να κερδίσουν κάποτε κι αυτοί την εύνοια του Μεγάλου και να αναρριχηθούν ( σκηνικό που παίζεται κατά κόρον τα τελευταία 20 και βάλε χρόνια στην Ιστορία του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ ) στην θέση που κάποιοι άλλοι κατέχουν σήμερα και τανάπαλιν?
Έχουμε τόσο ασθενή μνήμη πια που δεν μπορούμε να αναγνωρίσουμε πρόσωπα και καταστάσεις που μας συντροφεύουν και μας οδηγούν εδώ και χρόνια σε αυτήν την απίστευτη κατρακύλα που προδικάζει και καταδικάζει συνάμα το μέλλον των παιδιών μας σε αυτήν την χώρα ?
Ναι, η παραδοσιακή Αριστερά δεν έχει πλέον λόγο στα σημερινά πολιτικοοικονομικά δρώμενα και δεν μπορεί να προσαρμόσει ( και η μη προσαρμογή είναι πολιτικό ατόπημα μιας και η πολιτική επιβάλλεται να απαντά στις προκλήσεις της εποχή της ) τον λόγο και την πολιτική της σκέψη στα σημερινά δεδομένα μένοντας σε μια βαρετή επανάληψη θέσεων και προσεγγίσεων που απευθύνονται και αγγίζουν περισσότερο τον Έλληνα του χθες και όχι του σήμερα. Δεν θέλει να έχει λόγο μιας και συνειδητά έχει επιλέξει τον διαχωρισμό της Ελληνικής κοινωνίας σε καλούς εργάτες και κακά αφεντικά, στο άσπρο και στο μαύρο , σε φίλους και σε οχτρούς παραγνωρίζοντας και παραγκωνίζοντας εκατοντάδες χιλιάδες συμπολίτες μας που κατάφεραν να βρίσκονται σε ενδιάμεσες οικονομικές κατηγορίες.
Πολιτικός λόγος που βασίζεται ακόμη στο έξω από την ΕΟΚ και το ΝΑΤΟ !
Που ακόμη και σήμερα πομπές της πάλαι ποτέ Σοβιετικής Ένωσης κάνουν μάγουλα να κοκκινίζουν από ντροπή μη θέλοντας να δουν ( ακόμη και σήμερα!) καθαρά την αποτυχία αυτού που υποστήριζαν! Να δεχτούν τα λάθη τους βρε αδερφέ και να βγουν να κάνουν την αυτοκριτική τους. Να βροντοφωνάξουν με θάρρος ότι ΝΑΙ ρε σεις αυτούς υποστηρίζαμε και μεγάλη μαλακία κάναμε δηλαδή που δεν θα την ξανακάνουμε. Που έστελναν στην πυρά και στον συντροφικό χλευασμό οποιονδήποτε τολμούσε να αμφισβητήσει την -ντε και καλά -ορθότητα τις οποιασδήποτε πολιτικής απόφασης της μαμάς Ρωσίας που ακόμη και η κλανιά της μοσχομύριζε δηλαδή και δεν βρωμούσε! Που τον μόνο δάχτυλο που αναγνώριζε και αναγνωρίζει ήταν αυτό της Αμερικής ενώ το άλλο έκανε πως δεν το έβλεπε !

Μόνο ( όπως εξάλλου είπα και στην αρχή αυτού του ομολογουμένως -κατά ανάγκη- πολύλογου ποστ) ένας Συνασπισμός των προοδευτικών δυνάμεων αυτού του τόπου μπορεί να αρθρώσει πολιτικό και κοινωνικό λόγο σαν μια αφετηρία εάν θέλετε μιας άλλης προσέγγισης και απάντησης στα σημερινά μεγάλα προβλήματα που μαστίζουν πλέον την Ελληνική ( και όχι μόνο)κοινωνία
Θεωρώ ότι το κόμμα που υποστηρίζω έχει μια παράδοση στην διατύπωση ενός διαφορετικού λόγου από την γέννα του ακόμη.
Και ναι, θεωρώ ότι αυτός ο λόγος ουδέποτε έγινε απόλυτα κατανοητός από την πλατιά μάζα του εκλογικού μας σώματος.
Αλλά εάν ο Έλληνας αποφασίσει να αλλάξει ρότα σπάζοντας τα δεσμά που τον κρατούν αλυσοδεμένο με το χθες ( ένα χθες που η αναπαραγωγή του μας έφτασε σε αυτό το χάλι) ο Συνασπισμός με τον πλουραλισμό απόψεων και τάσεων που έχει στα σωθικά του , με τις δομές του που αναδεικνύουν την δημοκρατικότητα που επιβάλλεται να υπάρχει σε κάθε τι καινούργιο , με τα αναγνωρισμένα για το κύρος τους και την σοβαρότητα τους στελέχη του , είναι ένα κόμμα που μπορεί να του δώσει μια διέξοδο στα προβλήματα του. Είναι ένας χώρος που ποτέ δεν προσπάθησε να οικειοποιηθεί αγώνες για την δημοκρατία ( σε χρόνους δύσκολους) αλλά πάντα βρισκόταν μπροστάρης όταν οι συνθήκες το απαιτούσαν. Που τα στελέχη του ποτέ δεν το έπαιξαν εργατοπατέρες ;αλλά στέκονταν πάντα δίπλα στον εργάτη . Ένας χώρος που το Ευρωπαϊκό όνειρο ήταν και είναι ζωντανό, αλλά μέσα από μια αριστερή και προοδευτική ματιά με γνώμονα το συμφέρον των υποδιέστερων οικονομικών και κοινωνικών ομάδων. Ένα κόμμα με σαφή στάση και άποψη στο θέμα των οικονομικών προσφύγων, του ρατσισμού, των χρηστών ναρκωτικών ουσιών κλπ.. Ένα κόμμα που πλαισιώνεται και συνυπάρχει σήμερα με το πιο ενεργό κομμάτι της κοινωνίας των πολιτών. Ένα κόμμα τέλος που σήμερα κάνει ένα βήμα παραπέρα προσπαθώντας να συσπειρώσει δυνάμεις της ριζοσπαστικής αριστεράς και που με την διακήρυξη τουκαι συνάμα με τις πολιτικές θέσεις που εξέφρασε μέσα από αυτήν με βρίσκουν στα περισσότερα σημεία σύμφωνο.

Να λοιπόν γιατί ψηφίζω Συνασπισμό φίλε δείμο του πολίτη και όχι τίποτε άλλο.