Κώστα μου....

...πες αλέυρι

Κατά τα άλλα ο Μπρειντι Κισλιγκ, ως πρώην Αμερικανός διπλωμάτης, δεν σταματά, στο άρθρο του , να αναφέρει τα ( φτωχά και αδύναμα ) Σκόπια με το συνταγματικό τους όνομα!
Βλέπει ότι "οι Μακεδόνες ανακάλυψαν το αδύναμο σημείο της Ελλάδας, την εύθραυστη εθνική της ματαιοδοξία" και θεωρεί κενό τραμπουκισμό την άσκηση βετο στην ένταξη των γειτόνων μας στο ΝΑΤΟ από την χώρα μας.

Ας δεχτούν το Σλαβομακεδονία( γεωγραφικός και πολιτισμικός προσδιορισμός του κρατιδίου τους) να τελειώνουμε.( ας όψετε ο ανόητος ο Σαμαράς που επένδυσε την πολιτική του καριέρα επάνω στην ονομασία και ο γκαντέμης της εδώ και χρόνια πολιτικής σκηνής στην Ελλάδα, Μητσοτάκης, που η απουσία τους και μόνο θα είχε λύσει την ώρα που έπρεπε το σημερινό πρόβλημα)
Έλα μου όμως που έχουν ένα μεγάλο ποσοστό Αλβανικού πληθυσμού που το μόνο που δεν θα θελε να ακούσει είναι να τους πουν Σλάβους.
Το μεγαλύτερο λάθος που έχουμε κάνει τελικά σε αυτήν την ιστορία είναι ότι αφήσαμε να μεγαλώσει μια ολόκληρη γενιά Σκοπιανών γαλουχημένη με το όραμα μιας αυτόνομης και μεγάλης "Μακεδονίας".
Τέτοια λάθη συνήθως πληρώνονται και μια συνέχεια της ύπαρξης αυτού του προτεκτοράτου των ΗΠΑ ( που δεν είναι καθόλου εξασφαλισμένη εάν θέλετε την γνώμη μου) στα σύνορα μας σίγουρα θα αποτελέσει ένα επιπλέον πρόβλημα στην Ελλάδα του αύριο.
Μια Ελλάδα που θα χρειαστεί να παλέψει έτσι κι αλλιώς για την διατήρηση της εδαφικής της ακεραιότητας και την εθνική της συνοχή με την Θράκη και την Μακεδονία να συγκεντρώνουν όλες εκείνες τις προϋποθέσεις ώστε να αποτελέσουν τον δούρειο ίππο ενός μελλοντικού διαμελισμού της.
Υπερβολικό θα μου πείτε.
Καθόλου είναι η γνώμη μου μιας και τα "υπερβολικά" με τα "λογικά" σενάρια ελάχιστα απέχουν μεταξύ τους σε ένα διεθνές περιβάλλον που τροφοδοτεί και διαχειρίζεται κατά το δοκούν των υπερδυνάμεων, τα όποια εσωτερικά προβλήματα των μικρότερων κρατών
Προβλήματα που παραδοσιακά έχουν όλες οι χώρες που απαρτίζουν την βαλκανική χερσόνησο ( και της Τουρκίας συμπεριλαμβανομένης) με την μορφή των εθνικών μειονοτήτων, τα οποία σε συνδυασμό με την θέληση και το "δικαίωμα" της αυτοδιάθεσης τους μπορούν να δημιουργήσουν( όταν αυτές εξυπηρετούν τον διεθνή παράγοντα) σοβαρές αναταράξεις στα εσωτερικά της.
Πάρτε παράδειγμα την ευκολία με την οποία καταλύθηκε η διεθνής νομιμότητα με την περίπτωση του Κόσσοβου.
Ποιος περίμενε πριν από λίγα χρόνια ότι ένα τέτοιο γεγονός θα συμβεί χωρίς να ανοίξει μύτη?
Χωρίς κανένας να διαμαρτυρηθεί!!
Ακόμη και εμείς οι φίλα προσκείμενοι στην Σερβία δεν θα αργήσουμε να δεχτούμε την σημερινή πραγματικότητα και θα αναγνωρίσουμε την αυτονομία αυτής της περιοχής αδιαφορώντας για την θέληση και το δίκαιο των φίλων γειτόνων μας.
Γιατί να μην γίνει το ίδιο και με μας αύριο?
Πόσο μπορεί να λειτουργήσει σαν ασπίδα προστασίας η συμμετοχή μας σε διεθνής οργανισμούς όπως το ΝΑΤΟ ο ΟΗΕ ή η ΕΕ ?
Ποιος είναι αυτός που πιστεύει πραγματικά ότι τα νότια σύνορα της Ευρώπης όπως μας αρέσει ( σε μια προσπάθεια να πείσουμε τον ίδιο τον εαυτό μας μειώνοντας στο ελάχιστο τους φόβους μας) να αποκαλούμε την περιοχή μας, θα παραμείνουν ως έχουν εάν αποφασίσουν οι σύμμαχοι μας Τούρκοι ( στο ΝΑΤΟ βρε) να επεκταθούν προς το Αιγαίο μεριά?
Αυτός δεν ήταν( ο φόβος δηλαδή) και ένας βασικός λόγος για τον οποίον γίναμε οι καλύτεροι και οι φανατικότεροι μεσολαβητές για την ένταξη της Τουρκίας στην ΕΕ?
Δυστυχώς πρέπει να παραδεχτούμε ότι δεν έχουμε , ούτε είχαμε ποτέ, συγκεκριμένη εξωτερική πολιτική και άποψη για το τι μέλει γενέσθαι.
Ακόμη και τα αριστερά κόμματα , σαν ένα προοδευτικό κομμάτι της Ελληνικής πολιτικής και κοινωνίας , ουδέποτε είχαμε ξεκάθαρη θέση στα ζητήματα αυτά πέραν των γνωστών αντιρρήσεων και αρνήσεων που έχουν να κάνουν με τις ιδεολογικές μας καταβολές και συγγένειες . Πρέπει κάποια στιγμή να το παραδεχτούμε
Όλες μας οι κινήσεις λοιπόν , για να ξαναγυρίσουμε σε αυτούς που διαχειρίζονται τα εξωτερικά μας ζητήματα , έχουν σαν αφετηρία τα φοβικά μας συμπλέγματα.
Αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό.
Κακό είναι ότι δεν χαράζουμε μια πορεία στο διεθνές στερέωμα με βάση τις πραγματικές δυνατότητες και τα πραγματικά μας συμφέροντα.
Κακό είναι που η εξωτερική μας πολιτική δεν έχει μια συνέχεια στις διεκδικήσεις της παρά προσαρμόζεται στα μικροπολιτικά ( για εσωτερική κατανάλωση τα περισσότερα) οφέλη της εκάστοτε κυβέρνησης.
Κακό είναι που παραμένουμε αδρανείς και έχουμε υιοθετήσει μια παθητική στάση απέναντι σε οτιδήποτε συμβαίνει γύρω μας αφήνοντας αυτό το φοβικό σύμπλεγμα να μας κυριεύσει.
Κακό είναι που δεν κάνουμε την υπέρβαση του φόβο μας.
Και το μεγαλύτερο κακό είναι που νομίζουμε ότι οι άλλοι δεν έχουν καταλάβει τίποτε.

Η Μακεδονία ήταν μία.
Μα έχουμε επιλέξει (στο κομμάτι που μας αφορά) προ πολλού να είμαστε και να λεγόμαστε Έλληνες.
Και καλά κάναμε.
Τα Σκόπια ανήκαν σε εκείνη την Μακεδονία.
Εάν επιλέξουν ( που είναι δικαίωμα τους) να λέγονται Μακεδόνες ας το κάνουν.
Δεν είναι όμως δικαίωμα τους να σφετερίζονται ένα όνομα και μια Ιστορία που προσδιορίζει εκτός από τον εαυτό τους ( στο βαθμό που τους προσδιορίζει) και κάποια μεγάλη( μεγαλύτερη σίγουρα) μερίδα ανθρώπων που ζουν αλλού.
Ας το σεβαστούν.
Εάν δεν το κάνουν, είμαστε εκ των πραγμάτων υποχρεωμένοι να τους "αναγκάσουμε".
Και αυτό είναι δικαίωμα μας.
Ναι στην σύνθετη ονομασία που προσδιορίζει γεωγραφικά και πολιτισμικά την γειτονική χώρα.
Αυτό το θεωρώ ένα δίκαιο αίτημα και ένα στοίχημα από την πλευρά μας.
Και μπορούμε να το κερδίσουμε.