Μνήμες.

Δεν υπήρξε άλλο τροχαίο , στα χρόνια που ζω , που να με συγκλόνισε τόσο πολύ όσο το μακελειό που έγινε στο Τέμπη στις 13 Απριλίου του 2003. Ακόμη και σήμερα κάθε φορά που περνώ από το σημείο του ατυχήματος σφίγγετε η καρδιά μου. Πέρασα κάμποσες νύχτες μέχρι να μπορέσω να κοιμηθώ χωρίς να βλέπω στον ύπνο μου σκηνές από το ατύχημα.
Πιστός στην άποψη ότι η ζωή συνεχίζεται, και αρνούμενος να δώσω διαφορετικό παράδειγμα στον γιο μου, πέρασα δύσκολες στιγμές όταν μετά από σχεδόν δυο βδομάδες συναίνεσα στην συμμετοχή του στην 5ημερη που διοργάνωσε η τάξη του. Ο φόβος μου (μέχρι να γυρίσει το παιδί από την εκδρομή του) έκανε παρέα με τον πόνο που ένιωθα στην σκέψη των άτυχων γονιών κάνοντας με να νιώθω σαν αγρίμι που δεν έχει πλέον άλλη διέξοδο για να ξεφύγει, να κρυφτεί έστω , από τον κυνηγό του, τον θάνατο.
Που τα θυμήθηκα τώρα αυτά. Εχθές έπεσε το μάτι μου διαβάζοντας τον ηλεκτρονικό τύπο σε ένα αρθράκι ( πρωτοσέλιδα είναι τώρα οι φασαρίες στην Νομική) της Ελευθεροτυπίας το οποίο μετά και την γενική αναφορά για την διενέργεια σε δεύτερο βαθμό της δίκης για τους υπαίτιους της τραγωδίας, ανέφερε ένα άθλιο περιστατικό.
Αντιγράφω :
"Το περιστατικό σημειώθηκε κατά την εξέταση του Αν. Καμέα, συνιδιοκτήτη του «μοιραίου» φορτηγού, από τον εισαγγελέα της έδρας και αφορούσε ερώτηση σχετικά με τον έλεγχο του οχήματος από το ΚΤΕΟ.

Στο σημείο εκείνο παρενέβη, χωρίς να έχει λάβει τη σχετική άδεια ο κ. Κούγιας (συνήγορος υπεράσπισης του κατηγορουμένου), για να διευκρινίσει ότι σε τέτοιες περιπτώσεις το ΚΤΕΟ δεν ακινητοποιεί ένα όχημα αλλά δίδει χρονικό περιθώριο μέχρις ότου επιδιορθωθούν και αντιμετωπιστούν προβλήματα και ελλείψεις που έχουν διαπιστωθεί.

Η παρέμβασή του προκάλεσε τις παρατηρήσεις της έδρας αλλά και σχόλια εν είδει μουρμουρητών από την πλευρά των γονέων των θυμάτων, προς τους οποίους απευθύνθηκε οργισμένος ο δικηγόρος φωνάζοντας: «Σκάστε, ηλίθιοι...». Οπως ήταν αναμενόμενο, τα πνεύματα οξύνθηκαν, γονείς κινήθηκαν απειλητικά κατά του Κούγια, αποκαλώντας τον «καραγκιόζη» και «βλάκα», επενέβησαν οι αστυνομικοί, η δίκη διεκόπη...

Οταν επανήλθαν, ο κ. Κούγιας ζήτησε συγγνώμη, κατήγγειλε όμως δύο γονείς ότι από την αρχή της δίκης τον βρίζουν συνέχεια με αποτέλεσμα να «έχω φτάσει στα όριά μου»..."

Αυτόν τον "κύριο" ποιος θα τον σταματήσει?